બારીમાંથી હળવો પ્રકાશ અંદર પડી રહ્યો હતો, બારીની અંદર રહેલા રૂમમાં ઊભી રહેલી શીતલ વિચારી રહી હતી કે થોડા દિવસ પછી રક્ષાબંધન તો આવી રહી છે પરંતુ દર વખતની જેમ આ વખતે મમ્મીનો ફોન નથી આવ્યો, કે પછી કોઈ ભાઈનો પણ ફોન આવ્યો નથી.
આ વખતે શું કામ આવું થયું હશે, આટલું કહીને બસ બંને હાથ જોડીને ઉપર જોઈને ભગવાન તરફ પ્રાર્થના કરી રહી હતી કે તેના પિયરમાં બધું ઠીક હોય. શીતલ ના લગ્ન થયા ને લગભગ 13 વર્ષ થઈ ચૂક્યા હતા. દર વખતે રક્ષાબંધનના દિવસ ના થોડા દિવસો પહેલા પિયર માંથી તેને ફોન આવતો અને રક્ષાબંધનના દિવસે તે સમયસર પહોંચી જતી.
શીતલ ફરી પાછી રસોડામાં પાણી પીવા ગઈ ત્યાં સાસુ ઉભા હતા એટલે સાસુ સાથે વાત કરી કે મમ્મી મને તો બહુ ડર લાગી રહ્યો છે મને હજુ સુધી ફોન નથી આવ્યો… મને આ વખતે ભૂલી ગયા હશે કે તેમ?
સાસુને પણ ખબર હતી કે રક્ષાબંધનના થોડાક દિવસો પહેલા જ તેના ભાઈઓ અથવા તેની મમ્મી તેના ફોન કરીને બોલાવતા હતા પરંતુ આ વખતે ફોન નહોતો આવ્યો એટલે સાસુ એ કહ્યું કંઈ વાંધો નહીં ફોન ના આવ્યો હોય તો એમાં શું, તું ત્યાં જઈને જોઈ આવે.
શીતલને તો માત્ર આટલું જ સાંભળવું હોય તેમ સાંભળીને તરત જ કહ્યું કે ઠીક છે હું પિયર જઈ આવી રહી છું, પતિ બપોરે ઘરે જમવા આવ્યા ત્યારે પતિને વાત કરી અને પછી પતિની સાથે પિયર જવા રવાના થઈ ગઈ.
શીતલને મુકવા માટે પતિ ત્યાં પહોંચી ગયો બંને અંદર ગયા પરંતુ આ વખતે ઘરમાં ખૂબ જ અલગ વાતાવરણ હતું. આવું વાતાવરણ આ જ પહેલા કોઈ દિવસ શીતલે અથવા તેના પતિએ જોયું ન હતું. થોડા સમય સુધી વાતો કરીને શીતલનો પતિ ત્યાંથી ઓફિસ જવા રવાના થઈ ગયા.
શીતલનો પતી ગયો એટલે તરત જ શીતલ તેની માતા પાસે નજીક જઈને બેસી ગયા અને પૂછ્યું. મમ્મી ઘરનું વાતાવરણ આટલું બધું અલગ કેમ દેખાઈ રહ્યું છે? ભાઈ ભાભી બંનેના મોઢા પર પૂછીએ નથી, આ ઘરમાં થયું છે શું મને કોઈ તો કહો? ફરી પાછું પૂછ્યું શું કંઈ થયું છે? પહેલા તો માતાએ જવાબો આપીને કહ્યું કે કશું થયું નથી પરંતુ શીતલે ખૂબ જ પ્રેશર આપ્યું એટલે તેની માતા કહેવા લાગી…
બેટા તને ચિંતા ન થાય એટલા માટે તને કહ્યું ન હતું પરંતુ તારા ભાઈની નોકરી સરસ ચાલી રહી હતી પરંતુ તેની કંપનીમાં કર્મચારીઓમાં ઘટાડો કરવામાં આવ્યો તેમાં તારા ભાઈની નોકરી પણ જતી રહી, અને હવે નવી નોકરીની શોધમાં દરરોજ ધક્કા ખાય છે પરંતુ તેને નવી નોકરી મળી નથી રહી. અધૂરામાં પૂરું પૈસા પણ બચતના હવે ખાલી થવા આવ્યા છે અને આ બધા ખર્ચાઓ વધતા જાય છે.
બસ આની ને આની ચિંતામાં અમે તને ફોન કર્યો ન હતો, અને આવતીકાલે તો રક્ષાબંધન પણ આવી ગઈ છે. બસ એટલે થોડી ચિંતામાં તને જાણ કરી નહોતી, એક શીતલે જાણે રાહતનો શ્વાસ લીધો હોય તેમ તેને કહ્યું કે અરે બસ આટલી વાત, મમ્મી ખરાબ સમય તો દરેકની જિંદગીમાં આવે જ છે. એનાથી આટલા પરેશાન થઈ જવાની શું જરૂર છે, ચાલો જમવા બેસી જાવ.
બધા લોકો જમવા બેસી ગયા રક્ષાબંધનને હવે એક દિવસની વાર હતી પરંતુ જમતી વખતે પણ તેના ભાઈ અને ભાભી ટેન્શનમાં જમવાનું જમી રહ્યા હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું. જમ્યા પછી ભાઈ ભાભી અંદર ગયા એટલે રસોડામાં કંઈક વાત કરી રહ્યા હતા તે વાત શીતલને સંભળાઈ રહી હતી.
તેના ભાઈએ ભાભી ને કહ્યું કે શીતલ આવી છે એટલે તેને કંઈક આપવું પડશે અને આવતીકાલે રક્ષાબંધન પણ છે, ઉપરથી હમણાં મને ફોન આવ્યો હતો બાળકોની ફી ભરવાની છે. આ બધું કેમ પૂરું થશે મારું મગજ નથી કામ કરી રહ્યું, પરંતુ શીતલની ભાભી પણ ખૂબ જ સારી હતી તેને તરત જ કહ્યું કે મારે તમે ચિંતા ન કરો આ મારી બંગડીઓ હવે ખૂબ જ જૂની થઈ ગઈ છે અને વહેંચીને તમે પૈસા આવે તેમાંથી તહેવાર પણ મનાવીશું અને કોલેજની ફી પણ ચૂકવાઇ જશે.
ફરી પાછું બંગડી તો ગમે ત્યારે નવી થઈ જશે, શીતલ આ બધું સાંભળી રહી હતી એટલે આ સાંભળીને તેને ખૂબ જ દુઃખ થયું કે દુઃખ એ વાતનું હતું કે તેના ભાઈ ભાભી આટલી બધી તકલીફમાં છે પરંતુ તેને કોઈ વાત નથી કરતો થોડા સમય સુધી ત્યાં જ બેસીને વિચારતી રહી કે આ પરિસ્થિતિમાં હવે શું કરવું, તે વિચારવા લાગી કે તેના ભાઈ ભાભી એવું વિચારતા હશે કે હું અહીં કંઈ લેવા માટે આવી છું?
ઘરે જઈને પોતાના પતિને વાત કરી પતિએ તરત જ કહ્યું કે, બસ આ જ સમય માટે મેં એ રૂપિયા બચાવ્યા હતા, શીતલે પૂછ્યું કે કયા રૂપિયા? એટલે પતિએ તરત જ જવાબ આપ્યો કે કેમ તું ભૂલી ગઈ લગ્ન વખતે તારા પિતાએ તને ત્રણ લાખ રૂપિયા આપ્યા હતા, જે તારી જ કરેલી બચત હતી અને તને તારા ભવિષ્ય માટે આપ્યા હતા.
તે એ રૂપિયા આવીને બધા જ મને આપી દીધા હતા, ત્યારે મેં તને કહ્યું હતું કે આ રૂપિયા હું તારી પાસે સાચવીને રાખજો પરંતુ તે મને આપી દીધા હતા. અને મેં તને પણ કહ્યું હતું કે મારે આ રૂપિયા નથી જોઈતા તું તારા માટે સાચવીને રાખ પરંતુ તે મને આપ્યા હતા એટલે પછી મેં એ રૂપિયા નું રોકાણ કરી દીધું હતું.
આજે તને કદાચ માનવામાં નહીં આવે પરંતુ એ ત્રણ લાખ રૂપિયાના અત્યારે દસ લાખ રૂપિયા થઈ ચૂક્યા છે. અને થઈ પણ કેમ ન જાય આખરે 13 વર્ષ પહેલાની આ વાત છે જ્યારે આપણા લગ્ન થયા હતા. તારા ભાઈને જેટલા રૂપિયાની જરૂર હોય એટલા રૂપિયા તું આપી દે.
અને ક્યાંય પણ મારું નામ ન લેતી કે મેં રૂપિયા આપ્યા છે, નહીંતર એને લેવામા સંકોચ થશે. હું તારા ભાઈને ઓળખું છું ત્યાં સુધી એ બધા રૂપિયા લેવાની ના જ પાડશે પરંતુ એને જરૂર હોય તેટલા રૂપિયા પરાણે આપીને આવજે.
તરત જ શીતલ તેના ઘરેથી નીકળીને પિયર જવા રવાના થાય છે ઘરે જઈને બાળકોને કહે છે કે બાળકો ચાલો આપણે ચોકલેટ ખાવા જઈએ, બહાર જઈને તે તરત જ સ્કૂલમાં જઈને તેની ફી ભરી આવે છે. અને બાળકોને ખૂબ જ બધી ચોકલેટ લઈ આપે છે અને કહે છે કે ઘરે કોઈને કહેવાનું નથી કે તમારી ફી ભરાઈ ગઈ છે.
પછી શીતલ તેના ભાઈ ના ઘરે જઈને ભાઈને કહે છે કે તારે કેટલા પૈસા જોઈએ છે હું તને આપીશ? ત્યારે ભાઈએ ચોખ્ખી ના પાડી દીધી જ્યારે શીતલે કહ્યું કે તું ચિંતા કરમા આ તારા જીજાજીના પૈસા નથી આ મારા જ પૈસા છે એટલે ભાઈએ પૂછ્યું કે તમારી પાસે આટલા બધા પૈસા ક્યાંથી આવ્યા, ત્યારે શીતલ એ જવાબમાં કહ્યું કે તારા જીજાજીએ મારા લગ્ન વખતે પિતાએ આપેલા પૈસાને હાથ પણ લગાડ્યો ન હતો અને આ એ જ પૈસા નું રોકાણમાંથી આવેલું વળતર છે.
ખૂબ જ કહ્યું એટલે તેના ભાઈએ જરૂરિયાત પૂરતા પૈસા લીધા અને કહ્યું કે મારી નોકરી લાગી જાય એટલે હું તમને આ બધા પૈસા પાછા આપી દઈશ, પછી તેને કહ્યું કે તારે હજુ પણ વધારે પૈસા જોઈતા હોય તો કહેજે મને મેં બાળકોની ફી ભરી નાખી છે એટલે તું એ ભરવાનો જતો.
રક્ષાબંધન આવવાને હજી એક દિવસની વાર હતી પરંતુ ભાઈ બહેનના આંખમાંથી આજે જ આંસુ નીકળી ગયા હતા. શીતલ પણ તેના ભાઈને ખુબ આશીર્વાદ આપીને ફરી પાછી પોતાની ઘરે જતી રહી, બહેનના ગયા પછી ભાઈ બેઠો બેઠો વિચારી રહ્યો હતો કે ખરેખર કોઈ સાચું જ કહ્યું છે કે દીકરીઓ પિયરમાં કશું લેવા માટે નહીં પરંતુ આશીર્વાદ આપવા માટે આવતી હોય છે.
જો તમને આ સ્ટોરી પસંદ પડી હોય તો દરેક લોકો સાથે શેર કરજો તેમજ કમેન્ટમાં આ સ્ટોરી ને 1 થી 10 ની વચ્ચે રેટિંગ પણ આપજો.
