એક કપલ હતું, બંને ના લગ્નને 10 વર્ષ થી પણ વધારે થઈ ગયું હતું, બંનેને સંતાનમાં એક દીકરો અને એક દીકરી હતા, બંને સંતાનને નાનપણથી જ ખૂબ જ લાડકોડથી ઉછર્યા હતા.
એક દિવસ દીકરાને લઈને તેની મમ્મી કરીયાણાની દુકાને ખરીદી કરવા માટે જાય છે, જ્યારે પેલી સ્ત્રી ત્યાં ખરીદી કરી રહી હતી એવામાં તેનો દીકરો વેપારી સામે જોઈને એ મરકમરક હસી રહ્યો હતો.
આમ તો છ વર્ષની ઉંમર હતી એટલે ગમે તેની સાથે વાતો પણ કરી લેતો, એટલે પેલી સ્ત્રી ખરીદી કરતા કરતા પોતાના બાળકને જોઇ રહી હતી અને તેને થયું કે તેનો દીકરો હમણાં વેપારી સાથે કંઈક વાતોચીતો કરશે.
ત્યાં ઉપર બેઠેલા વેપારીને પણ આ નાનકડા અને એકદમ નિર્દોષ દેખાતા બાળકનું હાસ્ય ખૂબ જ ગમ્યું, આમ પણ દુનિયામાં ભાગ્યે જ એવા લોકો હશે જેને બાળકનું નિર્દોષ હાસ્ય ન ગમે! તમે ગમે તેવા ખરાબ મૂડમાં હોય પરંતુ જો રસ્તામાં પણ તમારી સામે કોઈ બાળક નિર્દોષ હાસ્ય કરે તો તમારો મૂડ તરત જ ચેન્જ થઇ જતો હોય છે.
વેપારી ને પણ જાણે આખા દિવસનો થાક ઉતરી ગયો હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું એટલે તરત જ તેને પેલા બાળકને પોતાની પાસે બોલાવ્યો અને તેને કહ્યું કે બેટા અહીં આવ અહીંયા ચોકલેટની બરણી પડી છે તેમાંથી તુ હાથ લંબાવીને તારે જેટલી ચોકલેટ જોઈતી હોય એટલી તારી જાતે લઈ લે.
સાંભળીને બાળક તરત જ વેપારી પાસે ગયો પરંતુ જાતે ચોકલેટ લેવાની તેને ના પાડી દીધી. વેપારી વારંવાર બાળકને ચોકલેટ લેવા માટે કહી રહ્યા હતા પરંતુ બાળક ના જ પાડી રહ્યો હતો. અને પેલી બાજુ તેની મમ્મી પણ દુર ઉભી ઉભી આ ઘટના ને નિહાળી રહી હતી.
થોડીવાર પછી બાળક ના પાડતો હતો એટલે વેપારીએ પોતે બરણીમાં હાથ નાખીને એક મુઠ્ઠી ભરીને ચોકલેટ બાળકને આપી, બાળકે પોતાના બંને હાથનો ખોબો ધર્યો અને વેપારીએ આપી એટલી બધી ચોકલેટ લઇ લીધી.
પછી વેપારીને સરસ મજાની સ્ટાઇલ કરીને થેન્ક યુ કહી ને પોતાની મમ્મી પાસે જતો રહ્યો. તેની મમ્મી હજુ ખરીદી કરી રહી હતી, મમ્મી પાસે ગયો થોડીવાર ઊભો રહ્યો અને મમ્મી ની ખરીદી પૂરી થઇ એટલે તરત જ તેઓ બંને ઘર તરફ જવા રવાના થઈ ગયા.
કરિયાણાની દુકાને થી જ્યારે ઘરે પાછા જઈ રહ્યા હતા ત્યારે છોકરાની મમ્મી એ છોકરાને પૂછ્યું કે બેટા તને પેલા અંકલ ચોકલેટ જાતે લેવાનું કહેતા હતા તો પણ એમાંથી તો ચોકલેટ કેમ નહોતો લેતો?
આ સવાલનો પેલા છોકરાએ એવો જવાબ આપ્યો કે માતા જવાબ સાંભળીને અત્યંત સ્તબ્ધ રહી ગઈ. છોકરાએ જવાબ આપતા પોતાના હાથ બતાવીને કહ્યું કે જો મમ્મી મારા હાથ તો ખૂબ જ નાના છે, આથી જો મેં મારી જાતે જ બરણીમાં હાથ નાંખીને ચોકલેટ લીધી હોત તો મને ખૂબ જ ઓછી ચોકલેટ મળી હોત.
પરંતુ પેલા અંકલ ના હાથ ખુબ જ મોટા હતા અને તેઓએ મને મૂઠી ભરીને ચોકલેટ આપી તો મારો આખો ખોબો ભરાઈ ગયો. અને એટલા માટે જ મેં મારા હાથેથી બરણી માં થી ચોકલેટ લીધી નહીં.
મમ્મી પોતાના દીકરા નો જવાબ સાંભળીને પહેલા તો આશ્ચર્યચકિત થઈ ગઈ, પછી ધીમે ધીમે તેને સમજમાં આવ્યું કે આ હકીકતમાં એક જીવન જીવવા માટેની ખુબ જ મોટી શીખ છે.
આપણા હાથ કરતા હંમેશને માટે ઉપરવાળાનો હાથ તેમજ તેનું હૃદય આપણા કરતા બહુ મોટા છે. આથી આપણે જે દરરોજ તેની પાસે માંગ માંગ કરીએ છીએ તેના કરતા આપણને તેને શું આપવું તે જો એના પર જ છોડી દઈએ તો આપણને ઘણું બધું મળશે.
એટલે કે આપણે જાતે લેવા જઈશ હું તો નાની મુઠી ભરાય એટલું મળશે જ્યારે એના પર છોડી દઈશું તો ખોબો ભરાય જાય એટલું મળી શકે!
એટલે જ કદાચ કહેવામાં આવ્યું હશે કે સાહેબ ભગવાન ઉપર ભરોસો રાખજો, એ તમારું ક્યાંય અટકવા નહિ દે. અને જો અબોલ જીવ જંતુઓને પણ તેની જરૂરિયાત મળી જાય છે તો આપણે તો માણસ છીએ. આપણે પણ ભગવાન પર ભરોસો રાખવો જોઈએ!
