આકરી ગરમીથી દૂર રાત્રીના નીરવ શાંતિમાં ટ્રેન પાટા પર દોડી રહી હતી. કમ્પાર્ટમેન્ટની અંદર મંદ લાઇટિંગ હતી, જે સૂતેલા મુસાફરોના ચહેરા પર પડછાયો બનાવી રહી હતી. ખૂણાની સીટ પર એક આધેડ વયનો માણસ બેઠો હતો, જેની આંખોમાં બેચેની અને મુસાફરીનો થાક ન હતો. એ વિજય હતો, જેના મનમાં જૂની યાદો વાવાઝોડાની જેમ ઊડી રહી હતી.
20 વર્ષ પહેલાં વિજય એક આશાસ્પદ એન્જિનિયર હતો. તેમનું જીવન ખુશીઓથી ભરેલું હતું. તેની પત્ની શ્વેતા ખુશખુશાલ અને સપોર્ટિવ હતી. તેઓ ને એક નાનો દીકરો અમન પણ હતો, જેની કિલકારીઓથી ઘર ગુંજી ઉઠતું. પરંતુ નસીબમાં કંઈક બીજું જ હતું. શ્વેતા અને અમનને અકસ્માતમાં ગુમાવ્યા બાદ વિજયનું જીવન જાણે ઉજ્જડ બની ગયું હતું.
ચાલી રહેલી ટ્રેનનો એક લયબદ્ધ અવાજ વિજયને ભૂતકાળમાંથી ખેંચીને વર્તમાનમાં લઈ આવ્યો. આગળની સીટ પર એક આધેડ વયની સ્ત્રી બેઠી હતી, જેની આંખોમાં ઊંડી વેદના છુપાયેલી હતી. તેનું નામ સુધા હતું. વાતચીત થઈ અને બંનેએ પોતપોતાના દુ:ખ વહેંચ્યા. સુધા જણાવે છે કે તેણી તેના પુત્રને શોધવા માટે બહાર છે, જેને વર્ષો પહેલા ગુમ થઈ ગયો હતો.
વિજય ચોંકી ગયો. શું આ એક સંયોગ છે? બંને ના સરખા જેવા દુઃખ? તેણે પોતાની દુઃખની વાત સુધાને કરી. બંનેએ પોતપોતાના દુઃખ શેર કર્યા મનમાં એક અજાણી રાહત અનુભવાતી હતી.
બંને એ શહેર તરફ આગળ વધ્યા જ્યાંથી સુધાનો દીકરો ગુમ થયો હતો. તેઓએ રસ્તામાં એકબીજાને ટેકો આપ્યો. વિજય સુધાના દુ:ખમાં પોતાનું દુ:ખ ભૂલી ગયો. તેમની વચ્ચે એક વિચિત્ર સંબંધ વિકસી ગયો હતો – પીડાનો સાથી અને આશાનું કિરણ.
શહેરમાં પહોંચ્યા બાદ તેણે પોલીસનો સંપર્ક કર્યો. જૂની ફાઈલો શોધાઈ. થોડા દિવસોની શોધખોળ પછી તેઓને એક અનાથાશ્રમ મળ્યો જ્યાં સુધાના દીકરાને ત્યજી દેવામાં આવ્યો હતો. બંને હેબતાઈ ગયેલા હૃદયે અનાથાશ્રમ પહોંચ્યા.
અનાથાશ્રમમાં રહેતા એક આધેડને મળ્યા. તેણે કહ્યું કે અમન હવે ત્યાં નથી રહેતો. તેને ઘણા સમય પહેલા દત્તક લેવામાં આવ્યો હતો. વિજય અને સુધા તૂટી જાય છે. તેની આશાઓ પર ફરીથી પાણી ફરી વળ્યું.
પણ હાર ન માની. તેણે અનાથાશ્રમના રેકોર્ડમાંથી અમનને દત્તક લેનાર દંપતી વિશે કેટલીક માહિતી એકઠી કરી. તે માહિતી લઈને તેઓ દંપતીએ આપેલા સરનામે પહોંચ્યા.
જૂનો બંગલો હતો. દરવાજો ખખડાવ્યો. દરવાજો ખોલનાર વ્યક્તિ આધેડ હતી. વિજય અને સુધાની નજર પેલા વ્યક્તિની પાછળ ઉભેલા એક યુવક પર સ્થિર થઈ. એ યુવક અમનની એક્ઝેક્ટ કોપી દેખાતો હતો. માં તરત જ તેના વર્ષો પહેલા ખોવાયેલા દીકરાને પણ પહેલી નજરે જ ઓળખી ગઈ.
તેણે પેલા યુવક સાથે વાત કરી. મારો પરિચય આપ્યો. યુવક પાસે તેના બાળપણની કેટલીક અસ્પષ્ટ યાદો પણ હતી, જે તેણે કહેલી વાત સાથે મેળ ખાતી હતી. ડીએનએ ટેસ્ટ કરાવવાનું નક્કી કરાયું હતું.
થોડા દિવસો પછી, ડીએનએ ટેસ્ટનું પરિણામ આવ્યું – પોઝિટિવ. શાંતિ મળી! સુધા એકદમ રડી પડી. વિજયના ચહેરા પર પણ ખુશીના આંસુ હતા. મા-દીકરો વર્ષો પછી ફરી મળ્યા.
આ મિલન માત્ર સુધા અને અમન માટે જ નહિ પણ વિજય માટે પણ નવું જીવન લાવ્યું. 20 વર્ષની પીડા શમી ગઈ, જાણે કોઈએ તેના ઘા પર મલમ લગાવ્યો હોય. ધીમે ધીમે તે અને સુધા એકબીજાની નજીક આવતા ગયા. તેણે સુધાને પોતાની જીવનસાથી બનાવવાનું નક્કી કર્યું.
થોડા મહિના પછી વિજય અને સુધાના લગ્ન થયા. અમન પણ આ નવા સંબંધને સ્વીકારીને ખુશ હતો. હવે તેમનું ઘર ફરીથી હાસ્ય અને ખુશીઓથી ગુંજી ઉઠવા લાગ્યું.
જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડી હોય તો દરેક લોકો જોડે સેર કરજો તેમજ આ સ્ટોરીને કમેન્ટમાં 1 થી 10 ની વચ્ચે રેટિંગ પણ આપજો.
