આરવને એ સમજવામાં વાર ન લાગી કે દીકરાએ જાણીજોઈને પોતાના પિતાને છેતર્યા છે. તે પોતાનું નવું જીવન શરૂ કરતા પહેલા, પોતાના જૂના જીવનને સંપૂર્ણપણે ભૂંસી નાખવા માંગતો હતો. આ સાંભળીને આરવનું દિલ દુઃખથી ભરાઈ ગયું.
બાબાની આંખોમાં લાચારી અને થાક સ્પષ્ટપણે દેખાઈ રહ્યા હતા. આરવે તેમને ઘરે પાછા નાસિક જવાની સલાહ આપી. જેમ બાબા જવા લાગ્યા, આરવની નજર તેમના હાથમાં રાખેલા બેસનના લાડુના એક ડબ્બા પર પડી. તે ડબ્બો કદાચ મહિનાઓ જૂનો હતો. તે ડબ્બાને જોતા જ આરવનો ગળગળો થઈ ગયો. તે સમજી ગયો કે આ ડબ્બો બાબાની પત્નીએ પોતાના દીકરા માટે બનાવ્યો હતો, જેમાં માત્ર બેસન, ઘી અને ખાંડ જ નહીં, પણ એક માનો અનકહ્યો પ્રેમ અને મમતા પણ છુપાયેલી હતી.
આ જોઈને આરવનું દિલ પીગળી ગયું. તેણે તરત જ બાબાનો હાથ પકડ્યો અને કહ્યું, “બાબા, આજે તમે મારી સાથે મારા ઘરે ચાલશો.”
બીજા દિવસે સવારે, આરવે બાબાને નાસિક જતી ટ્રેનમાં બેસાડ્યા. બાબાએ ભીની આંખોથી આરવને આશીર્વાદ આપ્યા અને કહ્યું, “ભગવાન તને હંમેશા ખુશ રાખે, બેટા.”
જ્યારે ટ્રેન ચાલવા લાગી, તો ઘરે આરવે જોયું કે બાબાનો તે બેસનના લાડુનો ડબ્બો ત્યાં જ રહી ગયો હતો. આરવની આંખોમાં આંસુ આવી ગયા. તે સમજી ગયો કે બાબાએ તે ડબ્બો જાણીજોઈને ત્યાં છોડ્યો હતો. તે માત્ર લાડુ નહોતા, પરંતુ એક પિતાના દિલની અનકહી પીડા અને એક માની મમતાનો અતૂટ સંબંધ હતો, જે આજે પણ પોતાના દીકરા સાથે જોડાયેલો હતો, ભલે દીકરો તેને ભૂલી ગયો હોય. આરવે તે ડબ્બો ઉઠાવ્યો અને અનુભવ્યું કે જીવનમાં કેટલાક સંબંધો માત્ર લોહીથી નહીં, પણ માનવતાના તાંતણાથી પણ બને છે.
જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડી હોય તો દરેક લોકો સાથે શેર કરજો, તેમજ કમેન્ટમાં 1 થી 10 ની વચ્ચે રેટિંગ પણ આપજો.