માનસી લગ્ન પછી ઘણી વખત તેના માતા-પિતાને મળવા આવતી હતી પરંતુ લગભગ એક વર્ષ પછી તે તેના પિતાના ઘરે આવી હતી. તે પરિવારના સભ્યો સાથે બેસીને મજાક કરી રહી હતી ત્યારે અચાનક ઘરનો દરવાજો ખુલ્યો અને એક મહિલા અંદર આવી જે એકદમ સામાન્ય હાલતમાં હતી.
તેણે ખૂબ જ સાદા કપડાં અને ચપ્પલ પહેર્યા હતા. માનસી તેને ઓળખી ન શકી. તેની ભાભીએ તેને પાણી આપ્યું અને તેની માતાએ કહ્યું તેને ઓળખો છો? આ પૂજા છે. માનસી આશ્ચર્યમાં પડી ગઈ અને પૂજાને ધ્યાનથી જોવા લાગી પણ હજી તેને ઓળખી શકી નહીં. જ્યારે પૂજાના લગ્ન ખૂબ જ ધામધૂમથી થયા હતા અને તેનું જીવન પણ ખૂબ જ સમૃદ્ધ હતું. માનસી અને પૂજા એક જ વિસ્તારમાં રહેતા હતા.
પૂજાના સાસરિયાંનું ઘર પણ માનસીના પરિવારને જાણતું હતું એટલે તેઓ નિયમિત આવતા-જતા. પૂજાના સાસુ-સસરાએ તેના પુત્રના લગ્ન ખૂબ જ આનંદથી યોજ્યા હતા અને પૂજાને ઘરે લાવવાનું સપનું જોયું હતું. તેણીને લાગ્યું કે તેણીને તેની વહુ તરીકે દુનિયાની બધી ખુશીઓ મળી છે.
પણ ભાગ્યની બીજી યોજના હતી. પૂજાની તબિયત અચાનક બગડતાં તેના સાસુનું અવસાન થયું હતું. પૂજા ખૂબ જ દુઃખી હતી પરંતુ તેના સાસુના ગયાના થોડા દિવસો પછી તે ઘરમાં એકમાત્ર સ્ત્રી રહી ગઈ હતી. ધીમે ધીમે તે પુત્રવધૂ બનવાથી ઘરની એક માત્ર સ્ત્રી બની ગઈ અને તેનામાં અભિમાન પણ વધ્યું.
હવે તે ઘરના અન્ય સભ્યો સાથે નાની નાની બાબતો પર લડવા લાગી હતી. તેમના સસરા માટે જીવન ખૂબ જ મુશ્કેલ બની ગયું હતું જેઓ હજી પણ તેમની પત્નીના મૃત્યુથી શોકમાં હતા. તેનો પરિવારના કોઈ સભ્ય સાથે કોઈ સંપર્ક નહોતો. તેણીના સસરા જે પહેલા ખૂબ જ સુખદ વ્યક્તિ હતા હવે તેને જોઈને દયા આવે તેવી હાલત થઈ ગઈ હતી.
ઘરના માલિક હોવા છતાં તેને ઘરના ત્રીજા માળે એક નાનકડા રૂમમાં રહેવાની ફરજ પડી ગઈ હતી. તેમને પૂરતું ભોજન પણ મળતું ન હતું. ક્યારેક તે બહાર જતા, ત્યારે તેના કપડા પણ મેલા જ પહેરીને જતા અને તે કોઈની સાથે વાત પણ ન કરતા.
આટલું દુઃખી થઈને એક દિવસ તેણે જીવન પણ છોડી દીધું કારણ કે તેની ઉંમરને ધ્યાનમાં રાખીને તે હવે સહન કરી શકશે નહીં. એક સમૃદ્ધ પરિવારના એક વડીલને આ સ્થિતિમાં જીવવા માટે મજબૂર કરવામાં આવ્યા હતા.
પૂજાએ જ્યારે માનસીની ભાભી અને માતા પાસેથી જમવાનું લીધૂ ત્યારે તેણે ઈશારાથી કહ્યું આગલી વખતે હું આવું કૃપા કરીને મને કપડાં આપજો અને ચા પીને જતી રહી. તે એક પણ શબ્દ બોલી નહીં તેણે માત્ર હાવભાવથી જ બધું કહ્યું.
પૂજાના ગયા પછી માનસીની માતાએ કહ્યું કે પૂજાના સસરાના અવસાન પછી તેનો સમય બદલાઈ ગયો. તેના પતિને તેના વ્યવસાયમાં ભારે નુકસાન થયું બધું વેચાઈ ગયું પરંતુ દેવું હજી ચૂકવ્યું ન હતું. દુકાનો અને મકાનો પણ ગયા અને હવે ભાડાના મકાનમાં રહે છે.
તેના પતિ નોકરી કરતા હતા પરંતુ એક દિવસ તેમને ઓફિસમાં ચક્કર આવ્યા અને નીચે પડી ગયા. જાણે કે તેની મુસીબતોનો ક્યારેય અંત ન હતો તે લકવાગ્રસ્ત થઈ ગયો અને હવે કંઈ કરી શકતો ન હતો. જ્યારે પણ કોઈ જરૂરિયાત હોય ત્યારે પૂજા અમારી પાસે આવે છે અને તેને જે જોઈએ છે તે લઈ લે છે.
પૂજાના મોઢામાં પણ ઘા છે અને ડોક્ટરે તેને કહ્યું કે તેને કેન્સર છે તેથી તે બોલી શકતી નથી. જે સ્ત્રીએ તેના સસરાને ઘણી બધી વાતો કહી હતી તે જ સ્ત્રી હવે એક શબ્દ પણ બોલી શકતી નથી. પૂજાએ વડીલોને દુઃખ આપીને શું હાંસલ કર્યું? કર્મ ક્યારેય કોઈને છોડતું નથી આ તેનું ઉદાહરણ છે.
આપણે વૃદ્ધોની સાથે આદર અને પ્રેમથી વર્તીએ છીએ. કારણ કે અમારો ઉછેર કરવામાં તેમને જે મુશ્કેલીઓનો સામનો કરવો પડ્યો હતો તે વિશે તેઓ સૌથી વધુ જાણે છે. જો આપણે ઘરમાં સારી રીતે રહીએ તો તેમને તેમની અંતિમ ક્ષણોમાં દુઃખી થવું પડતું નથી અને આપણે આપણા કર્મ માટે દુઃખ ભોગવવું પડતું નથી.
જીવનમાં ઘણા લોકો વડીલોની સેવા કરે છે અને તેમના આશીર્વાદ મેળવે છે. વડીલોની સેવા કરવાથી તેમનું ઘડપણ પણ શાંતિથી પસાર થાય છે અને પરિવારના તમામ સભ્યો એકબીજા માટે પ્રેમથી ખીલે છે. બીજી તરફ કેટલાક લોકો એવા પણ છે જેઓ વૃદ્ધોને હેરાન કરે છે અને તેમના દુ:ખનું કારણ બની જાય છે. અને અંતે તેઓએ તેમના કાર્યોનું પરિણામ ભોગવવું પડે છે.
