નીતાના લગ્નને લગભગ પંદર વર્ષ વીતી ચૂક્યા હતા. તે તેના પતિ રાજન, બે બાળકો અને સાસુ-સસરા સહિત કુલ છ સભ્યો સાથેના સુખી સંયુક્ત પરિવારમાં રહેતી હતી. નીતાના પિયરમાં, તેના પિતાનું અવસાન તે નાની હતી ત્યારે જ થઈ ગયું હતું. સદભાગ્યે, નીતાનું લગ્ન એક અત્યંત સંસ્કારી પરિવારમાં થયું, જ્યાં તેને સાસરીમાંથી પણ પિતાતુલ્ય સ્નેહ મળ્યો. આ જોઈને તેની માતાને ખૂબ સંતોષ થતો.
નીતાનું પિતૃગૃહ નજીકના ગામમાં જ આવેલું હોવાથી તેનું અવારનવાર ત્યાં જવાનું થતું. જોકે, બાળકોના શિક્ષણને ધ્યાનમાં રાખીને, લાંબા સમય માટે રોકાવું માત્ર વેકેશન પૂરતું જ મર્યાદિત હતું.
નીતાને એક ભાઈ, વિમલ, પણ હતો. વિમલ, તેની પત્ની પ્રિયા અને તેમના બે દીકરાઓ નીતાની માતા સાથે જ રહેતા હતા. એક ગોઝારા દિવસે, માતાને અચાનક હૃદયરોગનો હુમલો આવ્યો અને તેમનું નિધન થયું. માતાના અણધાર્યા અવસાનથી નીતા અત્યંત વ્યથિત થઈ ગઈ. વિમલ અને પ્રિયા પણ એટલા જ દુઃખી હતા, કેમ કે તેમના માથેથી વડીલનો છત્ર છીનવાઈ ગયો હતો.
માતાના ગયા પછી, નીતા થોડા દિવસો માટે પિતૃગૃહમાં રોકાઈ હતી. તમામ વિધિઓ પૂર્ણ થયા બાદ થોડા દિવસ રહીને તે પોતાના સંસારમાં પાછી ફરી.
સામાન્ય માન્યતા મુજબ, માતા વગરનું પિયર હવે પહેલા જેવું આકર્ષણ ગુમાવી દે છે. નીતાના મનમાં પણ આવો જ ભાવ હતો. આથી, જ્યાં તે પંદર દિવસે કે મહિને એક વખત પોતાના પિયર જતી, તે આવન-જાવન તેણે બંધ કરી દીધું. જોકે, તે અવારનવાર ભાઈ વિમલ અથવા ભાભી પ્રિયાને ફોન કરીને ખબરઅંતર પૂછી લેતી.
જોતજોતામાં ઉનાળુ વેકેશનનો સમય આવી ગયો. માતાને ગુજરી ગયાને હજી પૂરા ત્રણ મહિના પણ નહોતા થયા. અગાઉ, વેકેશન નજીક આવતા જ માતા નીતાને ફોન કરીને રોકાવા બોલાવી લેતા અને નીતા ઉત્સાહપૂર્વક જતી. પરંતુ આ વખતે, નીતાએ રોકાવા જવા વિશે કોઈ નિર્ણય લીધો નહોતો, તેને લાગતું હતું કે માતાની ગેરહાજરીમાં કદાચ કોઈનો ફોન પણ નહીં આવે.
પરંતુ આ વખતે ભાભી પ્રિયાનો ફોન આવ્યો. તેમનું આમંત્રણ એટલું સ્નેહભર્યું હતું કે નીતા ના પાડી શકી નહીં અને તેણે રોકાવા જવાનો અંતિમ નિર્ણય લીધો. મામાના ઘરે જવાનું છે એ સાંભળીને બાળકો તો ખૂબ રાજી થયા, પણ નીતાના હૃદયમાં એક અજાણ્યો ભય હતો—તેને ડર હતો કે માતાના ગયા પછી પિતૃગૃહમાં તેને પહેલા જેવો આદર અને સ્નેહ નહીં મળે.
નીતા તેના બંને બાળકો સાથે પિતૃગૃહે પહોંચી. તેના પતિ રાજન તેને મૂકીને પાછા ફર્યા. નીતાએ અંદર જઈને વિમલ, પ્રિયા અને તેમના બાળકોને મળી. બાળકો તરત જ એકબીજા સાથે રમવા લાગ્યા. થોડીવાર પછી સૌએ સાથે ભોજન લીધું અને વાતો કરતા બેઠા.
નીતા જ્યારે પણ રોકાવા આવતી, ત્યારે તે હંમેશા તેની માતાના ઓરડામાં તેમની સાથે જ સૂતી. આ વખતે પણ જ્યારે પ્રિયાએ તેને પથારી કરવાનું કહ્યું, ત્યારે નીતાએ વિનંતી કરી: “પ્રિયા, કૃપા કરીને માતાના રૂમમાં જ મારી પથારી કરી આપો, હું ત્યાં જ આરામ કરીશ.”
થોડા સમય પછી બધા સૂવા ગયા. નીતા માતાના રૂમમાં ગઈ. માતાની વસ્તુઓ જોઈને તે ફરી તેમની યાદોમાં ખોવાઈ ગઈ. વસ્તુઓ જોતાં જોતાં ક્યારે ઊંઘ આવી ગઈ તેની તેને ખબર ન રહી. સપનામાં પણ તેને માતાની યાદો ઘેરી વળી; ખાસ કરીને, સવારે માતા ચા લઈને કેવી રીતે તેને જગાડતા એ દ્રશ્ય યાદ આવ્યું.