એક યુવાન અંદાજે ૨૬ થી ૨૭ વર્ષની ઉંમર હશે, હમણાં બે વર્ષ પહેલાં જ તેને નોકરી લાગી હતી અને તે દરરોજ નોકરી કરવા જઈ રહ્યો હતો. કમ્પ્યુટર એન્જિનિયરિંગ પૂરું કર્યું હોવાથી એ ક્ષેત્રમાં સારી એવી નોકરી લાગી ચૂકી હતી અને કમાણી પણ સારી એવી કરી લેતો હતો.
તેના પરિવારમાં તે પોતે તેના માતા-પિતા અને એક ના કેમ ચાર વ્યક્તિ હતા. આખો પરિવાર હળી-મળી ના રહેતો હતો.
દરરોજ સવારે નોકરીએ જતા પહેલા આખો પરિવાર સાથે જ નાસ્તો કરવાનો રાખતો અને પરિવાર સાથે બેસીને જ રાતનું જમવાનું હતું.
એક દિવસ સવારે તે પોતાનું ટીફીન લઇ ને નીકળી રહ્યો હતો અને તરત જ આ દિવસે ઉતાવળ થઇ ચુકી હોવાથી ફટાફટ ઓફિસે જવા નીકળી ગયો. ઓફિસે પહોંચીને કાયમની જેમ તેના ઘરે ફોન કર્યો નહીં કોઈ કારણોસર તેના મગજમાં ઘરે ફોન કરવાનું નીકળી ગયો. આથી તે ઘરે ફોન કરી શક્યો નહીં અને કામમાં વ્યસ્ત થઈ ગયો.
થોડા સમય પછી તેની બેગ માં થી એને કોઈ વસ્તુની જરૂર હોવાથી બે ખોલ્યું તો અંદર એક નાનકડી પ્લાસ્ટિકની થેલી નજરે આવી. તે વિચારમાં પડી ગયો કે મેં તો આ થેલી મારા બેગ માં મૂકી જ નથી તો આ પછી મારા બેગમાં કોને મૂકી હશે? ક્યાંથી આવી હશે? આવું વિચારતો રહ્યો.
રિસેસનો ટાઈમ પડ્યો એટલે સમયસર તે ને જમી પણ લીધું અને તરત જ તેને યાદ આવ્યું કે આજે સવારે પહોંચી ને ઘરે ફોન કર્યો નથી, પછી વિચાર્યું કે હશે એક દિવસ ભૂલી ગયો એમાં શું ચાલશે સાંજે પાછો ઘરે જવાનું છે ને. આટલું વિચારીને મનોમન જ નક્કી કરી નાખ્યું અને ઘરે ફોન કર્યો નહીં.
જોતજોતામાં સમય વીતતો ગયો અને સાંજ પડી ગઈ, વાતાવરણ આજે કંઈક દરરોજ કરતા અલગ જ લાગી રહ્યું હતું તેમ છતાં તેને વિચાર્યું કે ઘર વહેલામાં વહેલી તકે પહોંચી જવું સારું. આથી ઓફિસેથી રજા લઈને તે ઘરે જવા નીકળી ગયો. તેના બેગમાં કોને થેલી મૂકી હશે એ જ વિચારમાં આખો દિવસ તેનો નીકળી ગયો. અને વિચારતો જ રહ્યો કે મારી બેગ માં આખરે આ પ્લાસ્ટીકની થેલી કોણે મૂકી હશે?
અંતે તે વિચારમાં ને વિચારમાં ટિફિન લઈને ઘરે જવા નીકળી ગયો, રસ્તામાં અચાનક જ વાતાવરણ વધુ પલટાયું અને વરસાદ આવ્યો, તેની સાથે અગત્યના ડોક્યુમેન્ટ અને મોબાઇલ તેમજ વોલેટ ક્યાં રાખવો તેની મૂંઝવણ થવા લાગી એવામાં ફરી પાસે પ્લાસ્ટિકની થેલી યાદ આવી એટલે તરત જ સાચવીને થેલીમાં મૂકી દીધું. અને ઘરે થોડીવાર પછી પહોંચી ગયો. ઘરે પહોંચીને દરરોજની જેમ ટિફિન પાછો મૂકી દીધું અને તરત જ પહોંચી ને પહેલા તેની મમ્મીને સવાલ પૂછ્યો કે તમને ખબર છે કે આખરે મારા બેગમાં કોને પ્લાસ્ટિકની થેલી મૂકી હતી?
મમ્મી એ સવાલ સાંભળીને તરત જ સામે એક સવાલ પૂછી નાખ્યો કે આજે પહોંચીને કેમ ફોન કર્યો ન હતો?
તરત જ દીકરાએ જવાબ આપતા કહ્યું મમ્મી હવે દરરોજ ફોન કરવાનો મને કંટાળો આવે છે, અને કોઈ વખત ભુલાય પણ ગયું હોય. કોઈ વખત ત્યારે સામેથી પણ ફોન કરી લેવાય. પણ મેં તને પૂછ્યું એનો જવાબ આપ.
અરે કંઈ વાંધો નહીં દીકરા મને લાગ્યુ જ હતું કે પહોંચીને તરત તું કામ માં પડી ગયો હશે, એટલે મેં તારી સિક્યુરિટી કેબિન માં ફોન કરીને તારા સમાચાર મેળવી લીધા હતા કે તું પહોંચી ગયો છે.
અને રહી વાત પ્લાસ્ટિકની થેલીની તો એ તો મેં જ તારા બેગમાં મૂકી હતી. તો તેના દીકરા એ તરત જ આશ્ચર્ય સાથે પૂછ્યું પરંતુ તે શા માટે મૂકી હતી? એટલે તેની માતાએ તેના દીકરાના માથા પર હાથ ફેરવીને જવાબ આપતા કહ્યું કે દીકરા હવે ધીમે ધીમે ચોમાસુ શરૂ થવા લાગ્યું છે ગમે ત્યારે વરસાદ પડી શકે છે તો જ્યાં હોય ત્યાં બાઇક લઇને આવજા કરે છે. આવી પરિસ્થિતિમાં જો રસ્તામાં વરસાદ ચાલુ થઈ જાય તો તારી પાસે રહેલા કીમતી સામાન્ય ગમે ત્યારે આ પ્લાસ્ટીકની થેલીમાં મૂકી શકે છે એટલા માટે જ મેં તારી બેગમાં આ થેલી રાખી દીધી હતી.
માત્ર આ એક જવાબમાં જાણે કેટલાય જવાબ છુપાયેલા હોય તેમ તેમનો દીકરો તેની સામે જોઈ રહ્યો થોડીવાર સુધી કશું બોલયો જ નહીં અને પછી તરત જ દીકરો અને માતા બન્ને ભેટી પડ્યા, દીકરા એ તરત જ તેની માતાને કહ્યું સોરી મેં આજે તને પહોંચી ગયાનો ફોન ન કર્યો, અને જમવા બેઠો હતો ત્યારે મને યાદ પણ આવ્યું હતું પરંતુ મેં તને ફોન ન કર્યો.
સ્ટોરી તો અહીં પૂરી થઈ જાય છે, અને આ લેખને સ્ટોરી ના સમજતા કારણકે આ કોઈપણ લોકો સાથે બની શકે તેવી ઘટના છે, આપણે હંમેશા માતા-પિતાને ઘણી વખત ઈગ્નોર કરતા હોઈએ છીએ પરંતુ તે આપણો ત્યાં રાખવામાં કશે કચાસ છોડતા નથી.
જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડ્યો હોય તો દરેક લોકો સુધી શેર કરજો અને આ સ્ટોરી ને કમેન્ટમાં રેટિંગ આપજો.
