પત્ની રોકાવા ગઈ હતી ત્યારે અઠવાડિયા પછી પતિ લેવા ગયો તો સાસુએ કહ્યું કે…

ઘરે પહોંચી ગયા, રસ્તામાં પ્રિયંકાએ પણ મને કહ્યું કે મને પણ તમારા વગર ગમતું નહોતું,. મેં તો તરત જ કહી દીધું કે તો મોકલી દેવાય ને ચિઠ્ઠી હું લેવા માટે આવી જાત ને. આ બધું પૂરું થઈ ગયું અમે ઘરે પણ પહોંચી ગયા અને લગભગ આ વાતને એકાદ વર્ષનો સમય વીતી ગયો હતો ત્યારે પ્રિયંકા પ્રેગ્નેન્ટ હતી ત્યારે, લગભગ સાત મહિના જેટલો સમય થયો હશે.

મારે નોકરીના કારણે બહાર જવાનું થયું એટલે, બે દિવસ માટે બહાર જવાનું હતું તો સાથે સાથે પ્રિયંકા એ કહ્યું કે મારે આમ પણ પિયર રોકાવા જવાનું છે તો હું અત્યારથી જ જતી રહું છું. અને જાણે એક મહિનો ત્યાં રોકાવાની હોય એટલો ભારે ભરખમ સમાન પેક કરીને નીચે ઉતરી.

આ વખતે તો મેં પણ કંઈ કહ્યું નહીં, અને નોકરીના કારણે બહાર મિટિંગમાં જવાના બે દિવસ પણ પૂરા થઈ ગયા,. ફરી પાછું હું અમદાવાદ આવ્યો અને ફરી પાછી તારી મમ્મીની યાદો મને પરેશાન કરવા લાગી, મને ખબર નહીં કેમ પરંતુ અમદાવાદમાં કોઈ દિવસ તારા મમ્મી વગર ગમે જ નહીં. છોકરા પપ્પાની આ વાત સાંભળીને હસવા લાગ્યા.

પછી મેહુલભાઈ તેની વાત આગળ વધારતા કહ્યું કે હજી તો હું ઘરે આવ્યો અને બે દિવસ થયા હતા એવામાં એક ચિઠ્ઠી મળી ચિઠ્ઠીમાં પ્રિયંકા ની ચિઠ્ઠી હતી જેમાં ઘણું બધું લખ્યું હતું પરંતુ અંતિમ લાઈનમાં લખ્યું હતું કે એક અઠવાડિયું તો જેમતેમ કરીને કાઢી નાખ્યું છે, હવે લેવા આવી જાઓ. આઈ મિસ યુ સો મચ.

અને જેમ જેમ આ ચિઠ્ઠી હું વાંચતો જતો હતો તેમ તેમ મારી જિજ્ઞાસાઓ વધતી જતી હતી કે આખરે આ શું કહેવા માંગે છે પરંતુ જેવી અંતિમ લાઈન વાંચી કહેતા હતા જ જાણે નાઈટ ડ્રેસ પહેરેલો હતો તે જ ડ્રેસ પહેરીને હું ગાડી લઈને નીકળી ગયો વડોદરા જવા માટે.

રાતના લગભગ 10:00 વાગ્યાનો સમય થયો હશે ત્યારે હું ત્યાં પહોંચ્યો, મેં કપડાં પણ બદલાવ્યા ન હતા અને ત્યાં પહોંચ્યો એવામાં સાસુમા મારી સામે તાકી તાકીને જોવા લાગ્યા, આ વખતે તેનો ગુસ્સો આંખોમાં પણ સ્પષ્ટ દેખાઈ રહ્યો હતો. એક મહિનાની તો વાત થઈ હતી અને ફરી પાછા અઠવાડિયામાં લેવા આવી ગયા, એવું તે મોઢેથી નહીં પરંતુ આંખેથી કહી રહ્યા હતા.

સાસુમા એ મને કહ્યું કે આ વખતે તો મહિના દિવસ તો રોકાવા દો, ફરી પાછા લેવા આવી ગયા કે શું? આટલું કહીને અનેક વાતો કરવા લાગ્યા પરંતુ રસોડામાંથી પ્રિયંકાએ ઈશારો કરીને તેની મમ્મીને અંદર બોલાવી. મારા સાસુ અંદર ગયા એટલે પ્રિયંકાએ તેને સાચી વાત કહી દીધી કે મેં જ ચિઠ્ઠી લખીને બોલાવ્યા છે.

મારે પણ જવું છે, તરત જ સાસુમાં બહાર આવી ગયા તેની આંખો ભીની હતી. મને લાગ્યું કે તેઓ રડી રહ્યા છે એટલે મેં તેને પૂછ્યું કે અરે તમે રડી કેમ રહ્યા છો? ત્યારે તેને મને જે જવાબ આપ્યો તે જવાબ મને આજે પણ યાદ છે અને જિંદગીભર યાદ રહેશે કારણ કે તેઓએ મને કહ્યું હતું કે આ તો હરખના આંસુ છે બેટા, જ્યારે દીકરીને તેના પિયરમાં મન ન લાગે અને તે સાસરે જવા માંગે આ વાત સાબિત કરી દે કે તે સાસરીમાં કેટલી સુખી છે, અને કોઈપણ દીકરી તેના સાસરીમાં સુખી હોય તો તેનું સૌથી વધારે ગર્વ દીકરીના માતા પિતાને થાય.

સાસુમા ને નમસ્કાર કરીને હું અને પ્રિયંકા ફરી પાછા નીકળી ગયા, અને થોડા સમય પછી તમારા બંનેના જન્મ થયા અને આજે એ વાતને પણ 25 વર્ષ થઈ ચૂક્યા છે. એવામાં તે એનિવર્સરી ની પાર્ટી રાખી હોવાથી બધા મહેમાન પણ આવી ગયા અને બધા લોકોએ એનિવર્સરી ની ઉજવણી કરી.

જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડી હોય તો દરેક લોકો સાથે શેર કરજો તેમ જ આ સ્ટોરીને કમેન્ટમાં એક થી 10 ની વચ્ચે રેટિંગ પણ આપજો.