કવિતા થોડીવાર વિચારમાં પડી ગઈ. પછી બોલી, “બાપુજી, હવે જ્યારે તમે મારા પિતા બની ચૂક્યા છો, તો તમારી આજ્ઞાનું ઉલ્લંઘન હું કેવી રીતે કરી શકું? પણ…” તેણે રમણીકભાઈના ચશ્મા તરફ ઈશારો કરતાં કહ્યું, “પહેલાં તમારા આ તૂટેલા ચશ્મામાં નવા કાચ તો નંખાવો.”
એમ કહીને કવિતાએ પોતાના પાકિટમાંથી સો રૂપિયા કાઢીને રમણીકભાઈના હાથમાં મૂક્યા.
રમણીકભાઈના ચહેરા પર રોનક આવી ગઈ. તેઓ ઉત્સાહમાં બોલ્યા, “હું હમણાં જ જઈને કાચ નંખાવી લાવું છું અને વિનોદને આ ખુશખબર પણ આપી દઉં છું. અને હા, આવતી વખતે શાસ્ત્રીજીને પણ કહેતો આવું છું કે આજે સાંજે જ લગ્નવિધિ કરી નાખે. શુભ કામમાં વિલંબ શા માટે?”
રમણીકભાઈએ તરત જ કવિતાના પિયર ફોન કરીને પોતાની વેવાણ, શાંતાબેનને પણ બધી વાત કરી તાત્કાલિક આવી જવા કહ્યું. સાંજ સુધીમાં વિનોદ પોતાના નાના દીકરા રુદ્ર સાથે આવી પહોંચ્યો. શાંતાબેન અને શાસ્ત્રીજી પણ આવી ગયા. કોઈ જ જાતના દેખાડા કે ધામધૂમ વગર, સાદાઈથી એક કલાકમાં જ લગ્નવિધિ સંપન્ન થઈ ગઈ. શાસ્ત્રીજીએ શુકન તરીકે ફક્ત અગિયાર રૂપિયા જ દક્ષિણા લીધી અને કહ્યું, “આવી આદર્શ વિધિ કરાવીને મેં પણ થોડું પુણ્ય કમાઈ લીધું.”
જ્યારે શાસ્ત્રીજી જવા લાગ્યા, ત્યારે કવિતાએ તેમને રોકતાં કહ્યું, “શાસ્ત્રીજી, ઉભા રહો. હજુ એક લગ્નવિધિ બાકી છે.”
શાસ્ત્રીજીએ અને બીજા બધાએ આશ્ચર્યથી પૂછ્યું, “કોની?”
કવિતાએ પોતાની માતા શાંતાબેન અને પોતાના સસરા રમણીકભાઈ તરફ ઈશારો કરતાં કહ્યું, “મારી વિધવા મા અને મારા વિધુર માનસપિતાની.”
કવિતાની વાત સાંભળીને રમણીકભાઈ તો સ્તબ્ધ જ થઈ ગયા. તેઓ આશ્ચર્યચકિત થઈને પોતાની આ ‘દીકરી’ સામે જોઈ રહ્યા.
તેઓ માંડ બોલી શક્યા, “બેટા કવિતા, તેં આટલો મોટો નિર્ણય મને પૂછ્યા વગર કેવી રીતે લઈ લીધો?”
કવિતા હસીને બોલી, “બાપુજી, જ્યારે હું તમારું કહ્યું માનીને બીજું લગ્ન કરી શકું છું, તો તમે મારી વાત કેવી રીતે ટાળી શકો? તમે મારા માનસપિતા તો બની જ ચૂક્યા છો. હવે હું તમને મારી મા ના જીવનસાથી બનાવીને પિતા-પુત્રીના આ નવા સંબંધને વધુ પાકો કરવા માંગુ છું.”
રમણીકભાઈ થોડા સ્વસ્થ થતાં બોલ્યા, “પણ તેં તારી મા ને તો પૂછી જોયું હોત કે તેને આ લગ્ન મંજૂર છે કે નહીં?”
કવિતા બોલી, “એ હું તમારી સામે જ હમણાં પૂછી લઉં છું.”
તે પોતાની માતા તરફ ફરી અને બોલી, “મા, મારા સગા પિતા તો હવે મને પાછા નથી મળી શકવાના. શું તું આ લગ્ન કરીને મને નવા પિતાના પ્રેમથી વંચિત રાખવા માંગે છે?”
શાંતાબેન ભાવુક થઈ ગયા. તેમની આંખો છલકાઈ આવી. તેમણે પોતાની દીકરીને ગળે લગાડતાં કહ્યું, “દીકરી કવિતા, તારી ખુશીમાં જ મારી ખુશી છે. મને ખબર હતી કે તને મારી એકલતા હંમેશા ખૂંચતી હતી, પણ તું મજબૂર હતી. આજે તને મારી એકલતા દૂર કરવાનો મોકો મળ્યો છે. તું કદાચ દુનિયાની પહેલી દીકરી હોઈશ જે પોતાની મા ના લગ્ન કરાવી રહી છે. તારું નામ ભલે કવિતા હોય, પણ તું ખરેખર બીજાના જીવનમાં ખુશીઓ વહેંચે છે.”
માતાની સંમતિ મળતાં જ કવિતા આનંદથી ઉછળી પડી. તેણે તરત જ પોતાની માતાનો હાથ પકડીને રમણીકભાઈના હાથમાં આપ્યો અને બંનેને લગ્નવિધિ માટે બેસાડી દીધા. બીજા એક કલાકમાં એ બીજી લગ્નવિધિ પણ સંપન્ન થઈ ગઈ.
જ્યારે શાસ્ત્રીજી બીજીવાર પણ દક્ષિણા લીધા વગર જવા લાગ્યા, ત્યારે કવિતાએ તેમને ફરી રોક્યા, “શાસ્ત્રીજી, દક્ષિણા તો લેતા જાઓ.”
શાસ્ત્રીજી હસીને બોલ્યા, “એક લગ્ન પર બીજા મફત!” અને તેમની આ વાત પર ત્યાં હાજર બંને નવદંપતીઓ ખડખડાટ હસી પડ્યા. કેટલાય સમય પછી તેમના જીવનમાં આ નિર્દોષ હાસ્ય આવ્યું હતું.
આ બે લગ્નોથી ચાર એકલવાયેલા જીવનને નવો સાથી મળ્યો, અને નાના રુદ્રને નવી મા મળી.રુદ્ર પોતાની નવી મા, કવિતાના ખોળામાં બેસીને પોતાની મીઠી કાલીઘેલી ભાષામાં વાતો કરીને સૌને ખુશ કરી રહ્યો હતો.
એક તૂટેલા ચશ્માની નાનકડી ઘટનાએ એક કડક સ્વભાવની વહુને પ્રેમાળ દીકરીમાં પરિવર્તિત કરી દીધી હતી. દ્રષ્ટિ બદલાઈ તો દ્રશ્યો પણ બદલાઈ ગયા. હવે એ ઘરમાં રમણીકભાઈ, શાંતાબેન, કવિતા, વિનોદ અને નાનકડો રુદ્ર, એમ પાંચ સભ્યોનો સુખી પરિવાર વસતો હતો.
જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડી હોય તો દરેક સાથે શેર કરી કમેન્ટમાં 1 થી 10 ની વચ્ચે આ સ્ટોરીને રેટિંગ પણ આપજો…