રમણનું હૃદય ભક્તોની સ્થિતિ જોઈને દ્રવી ઊઠ્યું. તેણે વિચાર્યું, “શેઠે દ્વારકાધીશને ભેટ આપવા માટે આપેલા સો રૂપિયામાંથી હું આ ભક્તોને જમાડીશ.” તે તરત જ નજીકના ગામમાં ગયો અને ખાદ્યસામગ્રી ખરીદી. તેણે નિષ્ઠાપૂર્વક રસોઈ બનાવી અને આશરે ત્રિસ ભક્તોને તૃપ્તિથી જમાડ્યા. આ બધાનો ખર્ચ નવ્વાણું રૂપિયા થયો અને માત્ર એક રૂપિયો બચ્યો.
બીજા દિવસે સવારે સંઘ સાથે રમણ દ્વારકા પહોંચ્યો. તેણે દ્વારકાધીશના મંદિરમાં જઈને બચેલો એક રૂપિયો અર્પણ કર્યો. “હે દ્વારકાધીશ, મારા શેઠે આપને સો રૂપિયા અર્પણ કરવા આપ્યા હતા, પણ મેં નવ્વાણું રૂપિયાનો ઉપયોગ ભૂખ્યા ભક્તોને જમાડવા માટે કર્યો છે. આ એક રૂપિયો સ્વીકારો અને શેઠને આશીર્વાદ આપો,” તેણે પ્રાર્થના કરી.
રમણ ત્રણ દિવસ દ્વારકામાં રોકાયો અને પછી ઘરે પાછો ફર્યો. ઘરે પહોંચતાં જ તે શેઠને મળવા ગયો. આશ્ચર્યજનક રીતે, શેઠ ઊભા થઈને રમણને પગે લાગ્યા. રમણ આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયો, “શેઠજી, આ શું કરો છો?”
શેઠે સ્મિત સાથે જવાબ આપ્યો, “રમણ, ગઈ રાત્રે સ્વયં દ્વારકાધીશ મારા સ્વપ્નમાં આવ્યા અને કહ્યું કે તેમને નવ્વાણું રૂપિયા પ્રાપ્ત થયા છે. તેઓ તારા કારણે ખૂબ પ્રસન્ન થયા છે. પણ મને એક વાત સમજાતી નથી – તે આટલા ઈમાનદાર છે તો એક રૂપિયો તેં શા માટે બચાવ્યો?”
રમણે નમ્રતાથી તમામ વાત કહી, “શેઠજી, આપે આપેલા સો રૂપિયામાંથી નવ્વાણું રૂપિયા મેં ભૂખ્યા યાત્રીઓને જમાડવા માટે વાપર્યા. મારી પાસે ફક્ત એક રૂપિયો બચ્યો હતો, જે મેં ભગવાનને અર્પણ કર્યો.”
શેઠની આંખોમાં આંસુ આવી ગયા. તેમણે પ્રેમથી રમણના ખભા પર હાથ મૂક્યો, “તારો ઉપયોગ એટલો સાર્થક હતો કે ભગવાન દ્વારકાધીશ સ્વયં મને દર્શન આપવા આવ્યા. તું દ્વારકા ગયો, પણ તારા પરોપકારના કારણે દ્વારકાધીશ અહીં આવ્યા. તે સાચો ભક્ત છે, રમણ. જય દ્વારકાધીશ!”
જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડી હોય તો દરેક સાથે શેર કરજો તેમજ કમેન્ટમાં 1 થી 5 ની વચ્ચે રેટિંગ આપવાનું ચુકતા નહિ.