આ અગરબત્તી એકવાર પ્રગટાવ્યા પછી પોતે સળગી જાય છે, પરંતુ આખા ઘરને સુગંધિત કરી દે છે. એટલું જ નહીં, તેની સુગંધ આડોશ-પાડોશ સુધી પહોંચે છે. તું આજે કાયમ માટે સાસરે ગઈ છે, અને જીવનમાં એવા પ્રસંગો આવશે જ્યારે તારા પતિ, સાસુ-સસરા, દિયર કે નણંદ સાથે નારાજગી થઈ શકે છે. થોડું બોલાબોલી પણ થઈ શકે છે.
તું પણ આ અગરબત્તી જેવી બનજે – તારી જાતને થોડી તકલીફ પડે તો પણ આખા ઘરને અને આસપાસના વાતાવરણને સુગંધિત કરજે. તારા સાસરાને તારું પિયર ગણીને રહેજે. જેમ અમે તને કેળવવા માટે ક્યારેક ઠપકો આપતા હતા, તેમ તારા સાસરાના લોકો પણ તને પ્રેમથી સમજાવશે.
તારા કર્મ અને વ્યવહારની સુગંધથી તારા ઘરનું વાતાવરણ સુગંધિત અને પ્રફુલ્લિત રાખજે.
તારો પિતા”
પત્ર વાંચતાં વાંચતાં દીકરીની આંખોમાંથી અશ્રુ વહેવા લાગ્યાં. તે ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડવા લાગી. તેનો રડવાનો અવાજ સાંભળીને તેનાં સાસુ-સસરા અને પતિ દોડતા આવ્યા.
“શું થયું? તને કોઈ વાગ્યું?” તેની સાસુએ ચિંતિત થઈને પૂછ્યું.
દીકરી બોલી ન શકી, પણ તેના ખોળામાં પડેલી ચિઠ્ઠી સાસુની નજરે પડી. સાસુએ ચિઠ્ઠી ઉઠાવી અને વાંચી. વાંચવાનું પૂરું થતાં જ તેનો ચહેરો ભાવુક થઈ ગયો. તેઓ કશું બોલ્યા વિના વહુને ભેટી પડ્યાં, તેમની આંખોમાં પણ આંસુ હતાં.
“તમે જરા આ ચિઠ્ઠીને ફ્રેમ કરાવી આપશો?” સાસુએ સસરાને કહ્યું. “મારે આ પૂજા રૂમમાં રાખવી છે. આ કિંમતી ભેટ અમારી વહુને મળી છે.”
સસરાએ પણ ચિઠ્ઠી વાંચી અને ગંભીરતાથી માથું હલાવ્યું. “આની કિંમત કોઈ હીરા-માણેકથી ઓછી નથી,” તેમણે કહ્યું.
તે દિવસ પછી, અગરબત્તીની સુગંધ જેમ પ્રસરે તેમ એ દીકરીના સંસ્કાર અને શિખામણની સુગંધ આખા ઘરમાં પ્રસરી. અગરબત્તીઓ તો થોડા દિવસોમાં ખલાસ થઈ ગઈ, પણ અગરબત્તીના પેકેટમાંથી મળેલી શિખામણની સુગંધ વર્ષો સુધી એ ઘરમાં મહેકતી રહી. પૂજા રૂમમાં ફ્રેમ કરેલી એ ચિઠ્ઠી જોઈને દીકરી રોજ પોતાના પિતાની અમૂલ્ય શિખ યાદ કરતી.
એક સાધારણ અગરબત્તીના પેકેટમાં છુપાયેલી પિતાની શિખ, દીકરીના જીવનનો એક અમૂલ્ય ખજાનો બની ગઈ. અને તે સમજી ગઈ કે જીવનમાં સૌથી મોટો સંસ્કાર એ છે કે પોતે થોડું સહન કરીને બીજાને સુખ કેવી રીતે આપી શકાય.