તેમના મનમાં વિચાર આવ્યો, “હે પ્રભુ! જો રાધાજીની દાસીઓ અપ્સરાઓને પણ શરમાવે તેવી સુંદર અને તેજસ્વી છે, તો સ્વયં રાધાજી કેવા હશે? તેમનું રૂપ કેવું હશે? તેમનું વ્યક્તિત્વ કેવું હશે?”
હવે રુકમણીજીના મનમાંથી ઈર્ષ્યા ચાલી ગઈ હતી, માત્ર શુદ્ધ જિજ્ઞાસા અને આદર બચ્યા હતા. ધડકતા હૃદયે તેમણે સાતમા કક્ષમાં પ્રવેશ કર્યો.
કક્ષમાં પ્રવેશતા જ એક અલૌકિક સુગંધ આવી રહી હતી. રુકમણીજીની નજર સામેના પલંગ પર પડી. ત્યાં એક દિવ્ય નારી સૂતી હતી. તેમનું તેજ સૂર્ય સમાન હતું, છતાં તેમાં ચંદ્ર જેવી શીતળતા હતી. પણ, આ શું?
રુકમણીજી નજીક ગયા અને જોયું તો તેમનું હૃદય દ્રવી ઉઠ્યું. એ દિવ્ય નારી, શ્રી રાધાજી, પીડામાં કણસી રહ્યા હતા. તેમના કોમળ અને તેજસ્વી શરીર પર ઠેકઠેકાણે મોટા ફોડલા પડી ગયા હતા. જાણે કોઈએ તેમને અગ્નિથી દઝાડ્યા હોય તેવી હાલત હતી.
રુકમણીજી દોડીને રાધાજીની પાસે બેસી ગયા. તેમની આંખોમાંથી ચોધાર આંસુ વહેવા લાગ્યા. તેમણે ધ્રૂજતા અવાજે પૂછ્યું, “બહેન રાધા! આ શું? તમારા આવા કોમળ શરીર પર આટલા ભયંકર ફોડલા કેવી રીતે પડ્યા? તમને કયો રોગ થયો છે? કોણે તમને આટલી પીડા આપી?”
શ્રી રાધાજીએ મહામહેનતે આંખો ખોલી. તેમની આંખોમાં અપાર કરુણા અને પ્રેમ છલકાતો હતો. હોઠ પર એક સ્મિત ફરક્યું જે પીડાને પણ હરાવી દે તેવું હતું.
રાધાજીએ ક્ષીણ અવાજે કહ્યું, “સ્વાગત છે રુકમણીજી. તમે મારી ચિંતા ન કરો. આ કોઈ રોગ નથી.”
“તો પછી આ શું છે?” રુકમણીજીની ધીરજ ખૂટી રહી હતી.
રાધાજીએ ધીમેથી કહ્યું, “કાલે રાત્રે તમે તમારા સ્વામીને, મારા પ્રાણનાથને પ્રેમથી દૂધ પીવડાવ્યું હતું ને?”
રુકમણીજી ચમક્યા. “હા, પણ તેનો આની સાથે શું સંબંધ?”
રાધાજીએ સમજાવતા કહ્યું, “બહેન, તમે જે દૂધ પીવડાવ્યું તે ખૂબ જ ગરમ હતું. તેનાથી શ્રીકૃષ્ણના કોમળ હૃદય અને છાતીમાં બળતરા થઈ, તેમનું અંદરનું શરીર દાઝી ગયું.”
રુકમણીજી કઈ બોલે તે પહેલા રાધાજીએ આગળ કહ્યું, “તમે તો જાણો છો રુકમણીજી, કે શ્રીકૃષ્ણના ચરણો આખા જગતમાં છે, પણ શ્રીકૃષ્ણનું સ્થાન મારા હૃદયમાં છે એવું સૌ કહે છે. પરંતુ સત્ય એ છે કે હું કૃષ્ણના હૃદયમાં નિરંતર વાસ કરું છું. તેમના હૃદયમાં મારું અસ્તિત્વ ઓગળેલું છે.”
એક ક્ષણ અટકીને રાધાજીએ કહ્યું, “જ્યારે તે ગરમ દૂધે કૃષ્ણના હૃદયને દઝાડ્યું, ત્યારે તે હૃદયમાં રહેલી હું પણ દાઝી ગઈ. તેમના હૃદય પર પડેલા ઘા મારા શરીર પર ફોડલા બનીને ઉપસી આવ્યા છે. જ્યાં સુધી કૃષ્ણને પીડા થશે, ત્યાં સુધી તે પીડાનું પ્રતિબિંબ મારા શરીર પર પડશે.”
આ સાંભળીને રુકમણીજી સ્તબ્ધ થઈ ગયા. તેઓ ત્યાં જ રાધાજીના ચરણોમાં ઢળી પડ્યા. તેમનું મસ્તક શરમ અને આદરથી ઝૂકી ગયું હતું. આજે તેમને સમજાયું હતું કે પ્રેમ અને ભક્તિ વચ્ચે શું ફેર છે.
રુકમણીજી ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડી પડ્યા. “હે દેવી! મને ક્ષમા કરો. મેં નાહક જ ઈર્ષ્યા કરી. મારો પ્રેમ તો માત્ર સેવા સુધી સીમિત હતો, પણ તમારો પ્રેમ તો ‘અદ્વૈત’ છે. તમે અને કૃષ્ણ બે નથી, તમે એક જ છો. શરીર બે ભલે હોય, પણ આત્મા એક છે. કૃષ્ણને વાગે અને દર્દ તમને થાય, એ જ સાચો પ્રેમ.”
તે દિવસે રુકમણીજીને જ્ઞાન લાધ્યું કે સંબંધ લોહીનો હોય કે લગ્નનો, પણ સાચો સંબંધ તો આત્માનો હોય છે.
બોધ:
પ્રેમ એટલે માત્ર પાસે રહેવું કે વાતો કરવી એ નથી. પ્રેમ એટલે તાદાત્મ્ય. જ્યાં બે વ્યક્તિઓ મટીને એક અસ્તિત્વ બની જાય, જ્યાં સુખ અને દુઃખિયું વિભાજન ન થાય પણ વહેંચણી થાય, ત્યાં જ ઈશ્વરનો વાસ હોય છે. રાધા અને કૃષ્ણનો પ્રેમ એ ભોગનો વિષય નથી, પણ યોગની પરાકાષ્ઠા છે.
જ્યાં સુધી આપણે ‘હું’ અને ‘તું’ ના ભેદમાં જીવીએ છીએ, ત્યાં સુધી પ્રેમ અધૂરો છે. જ્યારે ‘હું’ મટી જાય અને માત્ર ‘તું’ જ રહી જાય, ત્યારે તે પ્રેમ ભક્તિ બની જાય છે.
જય શ્રી રાધે કૃષ્ણ!
જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડી હોય તો દરેક લોકો સાથે શેર કરજો, તેમજ કમેન્ટમાં 1 થી 10 ની વચ્ચે રેટિંગ પણ આપજો.