2 મિનીટ લાગશે પણ વાંચવાનું ચુકતા નહીં

બધા વિદ્યાર્થીઓ મૂંઝાઈ ગયા,મુંઝવણમાં તેઓએ એક અસાધારણ કાર્ય શરૂ કરી દીધું. સમય પૂરો થયો એટલે પ્રોફેસરે બધા વિદ્યાર્થીઓ ની જવાબ વહી એટલે કે આન્સર સીટ લઈ લીધી. અને એક પછી એક એમ દરેક વિદ્યાર્થીઓની સામે મોટે મોટેથી વાંચવાનું શરૂ કરી દીધું.

બધા વિદ્યાર્થીઓએ પોતાના જવાબમાં પ્રશ્નપત્રમાં આપેલું એ કાળા ટપકા નું વર્ણન કર્યું હતું.

બધાના જવાબ વાંચ્યા પછી, કક્ષામાં એકદમ શાંતિ પ્રસરી ગઈ. પ્રોફેસરે જણાવ્યું કે હું તમને આ પરીક્ષામાં કોઇ ગ્રેટ અથવા નંબર આપવાનો નથી, હું આના માધ્યમથી તમને કંઇક વિચારવા માટે આપવા માંગુ છું. તમે બધાએ પ્રશ્નપત્રમાં રહેલા સફેદ ભાગ વિશે લખ્યું નથી. દરેક વિદ્યાર્થીઓએ કાળા ટપકા પર પોતાનું ધ્યાન કેન્દ્રિત કર્યું. શું તમે જાણો છો કે તમે એવું શું કામ કર્યું? કારણકે આપણા જીવનમાં પણ આવું જ થાય છે. આપણા બધાની જિંદગીમાં ઘણા સફેદ કાગળ છે જે આપણને આનંદ આપે છે, ખુશી આપે છે. પરંતુ આપણું ધ્યાન હંમેશા કાળા ટપકા પર જ કેન્દ્રિત રહે છે. એક મોટા સફેદ કાગળ નું નાનું એવું કાળું ટપકુ છે, જે આપણને દુઃખ, લાલચ, ઈર્ષ્યા અને ગુસ્સો અપાવે છે. જિંદગીમાં ઘણી વખત આપણે મિત્રો-સગા-સબંધીઓ સાથે વીતાવેલા પળો ને ભૂલી જઈએ છીએ જે સફેદ કાગળ છે અને નાના એવા ઝઘડા તેમજ નાની બાબતો ને પકડી ને બેસી જઈએ છીએ જેનાથી વર્ષો જુના સબંધો પણ ચપટી વગાડતામાં જ તૂટી જાય છે. કે જે મોટા સફેદ કાગળ ના નાના નાના કાળા ટપકા છે.

આપણું જીવન એક ભગવાને આપેલી અમૂલ્ય ભેટ છે. પરંતુ આપણે તેની જરા પણ કદર કરતા નથી. નાની-નાની ખુશીની પળ અસંખ્ય આપણા જિંદગીમાં આવતી રહે છે પરંતુ આપણે એ બધું જતું કરીને માત્ર દુઃખ પકડીને જ બેસી જઈએ છીએ. પછી એ દુઃખ ચાહે પહાડ જેવડું હોય કે ચાહે કીડી જેવડું. પરંતુ આપણે દુઃખ ને મૂકી શકતા નથી. જીવનમાં જો સકારાત્મક વિચાર ક્ષમતા કેળવશો તો દુઃખી નહીં થાવ. નાની-નાની પળો માં ખુશી શોધતા શીખી જાવ સાહેબ, કારણ કે આખી દુનિયામાં દુઃખ કોઇ પણ માણસનું ઓછું નથી. દરેક પાસે દુઃખ છે અને દરેક વ્યક્તિ પાસે સુખ પણ છે, ખાલી તમારા વિચારવાનો દ્રષ્ટિકોણ બદલી નાખો. પછી જુઓ જીંદગી જીવવાની કેવી મજા આવે છે!