પાડોશીની નવી કાર – છેલ્લે સુધી વાંચજો
સાંજ નજીક આવી રહી હતી. સૂર્ય આથમવા માંગતો હતો. અશોક ઓફિસેથી થાકીને પાછો ફર્યો. ઘરની અંદર પગ મૂકતાં જ તેને પત્ની સીમાનો જોરદાર અવાજ સંભળાયો. “જુઓ, બાજુમાં રહેતા બિમલ ભાઈએ વીસ લાખની નવી કાર ખરીદી છે! તે ખૂબ જ ચમકદાર છે. આપણે ક્યારે કાર ખરીદીશું, અશોક?”
અશોક ચુપચાપ બેગ રાખી અને સોફા પર બેસી ગયો. થાકને લીધે તેનામાં જવાબ આપવાની હિંમત નહોતી. જાણે સીમા આજે બંધ થવાનું નામ નહોતી લઈ રહી… “રોજ બસમાં ધક્કો ખાવો, બાળકોને શાળાએ લઈ જવામાં તકલીફ પડવી, આ બધું ક્યારે સમાપ્ત થશે? અને આ બધું કેટલા સમય સુધી સહન કર્યે રાખવાનું?”
અશોકે નીચા અવાજે જવાબ આપ્યો, “સીમા, અત્યારે આપણી પાસે એટલા પૈસા નથી. બાળકોની ફી, હોમ લોન પછી આપણે કારને લેવાનું કેવી રીતે વિચારી શકીએ?”
સીમાએ ગુસ્સે થઈને કહ્યું, “તમારી પાસે પૈસા ન હોય તો બીજુ કંઈક વિચારો! ગામની જમીનનો નાનો ટુકડો વેચી દઈએ. ચાલો ગાડી લઈ લઈએ. તમને બધું મુલતવી રાખવાની ટેવ પડી ગઈ છે.”
અશોક દલીલ કરવા માંગતો ન હતો. તેણે હાર સ્વીકારી લીધી. “ઠીક છે, ચાલો કાલે સવારે ગામડે જઈએ.”
બીજા દિવસે બંને ગામ પહોંચ્યા. ખેતરોની વચ્ચે તેમની વડીલોપાર્જિત જમીનનો ટુકડો હતો. દૂરથી તેણે જોયું કે તેનો મોટો ભાઈ ખેતર પાસે જ બેઠો હતો. બંનેએ તેની નજીક જઈને નમસ્તે કર્યા.
મોટા ભાઈએ તેને પ્રેમથી ગળે લગાડ્યો. “શું વાત છે? અચાનક ગામમાં આવ્યો, કેમ શહેરમાં બધું બરાબર તો છે ને, અને આમ અચાનક, કંઈ કામ હતું?”
અશોક થોડો અચકાયો, પછી બોલ્યો, “ભાઈ, અમે જમીનનો થોડો ભાગ વેચવાનું વિચાર્યું હતું…”
સીમાએ તેને અટકાવીને કહ્યું, “હા, અમારે કાર લેવી છે. શહેરમાં રહેવું હવે મુશ્કેલ થઈ ગયું છે. અને તમારા ભાઈ તો જયારે હોય ત્યારે ના જ પડતા રહે છે, પણ હવે તો નવી કાર લેવી જ છે.”
